Een surrealistische en contemplatieve illustratie van een zittende vrouw die een stapel voorwerpen op haar hoofd balanceert, met een maansikkel op de achtergrond. De scène roept een gevoel op van innerlijke balans, stilte en stille introspectie.
Een surrealistische en contemplatieve illustratie van een zittende vrouw die een stapel voorwerpen op haar hoofd balanceert, met een maansikkel op de achtergrond. De scène roept een gevoel op van innerlijke balans, stilte en stille introspectie.
"Ik vind meer poëzie in vuile vaat dan in zonsondergangen, dus dat is wat ik schilder."
Ik voel me aangetrokken tot het onopgemerkte. Een gebarsten tegel. De manier waarop het ochtendlicht op een lepel valt. Mijn kunst gaat over het vinden van heiligheid in het alledaagse en het luider laten klinken van de kleine momenten. Ik werk in elk medium dat me helpt om dat verhaal te vertellen.