Dit moment, een eenzame palm die reikt naar een hemel die wordt doorkruist door een ver, bijna onwaarneembaar vliegtuig, is niet zomaar een tafereel; het is een stille reflectie over perspectief. Het herinnert ons eraan dat zelfs te midden van de standvastige schoonheid van wat er is, er altijd een uitnodiging is om verder te kijken, om groter te dromen, om ons de reis voor te stellen die zich net buiten ons directe gezichtsveld ontvouwt.
Dit moment, een eenzame palm die reikt naar een hemel die wordt doorkruist door een ver, bijna onwaarneembaar vliegtuig, is niet zomaar een tafereel; het is een stille reflectie over perspectief. Het herinnert ons eraan dat zelfs te midden van de standvastige schoonheid van wat er is, er altijd een uitnodiging is om verder te kijken, om groter te dromen, om ons de reis voor te stellen die zich net buiten ons directe gezichtsveld ontvouwt.