In dit canvas van licht ontvouwt de horizon zich in een symfonie van pastelkleuren. Het bleke blauw, als een serene hemel, smelt delicaat samen met de warme tinten oranje en roze, die de laatste stralen van de ondergaande zon oproepen. Elke overgang is een streling, een uitnodiging tot mijmering, waarbij de tijd lijkt te zijn opgeschort. De subtiele irisering van deze kleuren herinnert aan de kwetsbaarheid en vergankelijke schoonheid van het huidige moment. Net als de veranderende reflecties van een zeeschelp, vangt dit beeld de essentie van visuele poëzie, waarbij elke tint een vers is, elke gradatie een gedicht.
In dit canvas van licht ontvouwt de horizon zich in een symfonie van pastelkleuren. Het bleke blauw, als een serene hemel, smelt delicaat samen met de warme tinten oranje en roze, die de laatste stralen van de ondergaande zon oproepen. Elke overgang is een streling, een uitnodiging tot mijmering, waarbij de tijd lijkt te zijn opgeschort. De subtiele irisering van deze kleuren herinnert aan de kwetsbaarheid en vergankelijke schoonheid van het huidige moment. Net als de veranderende reflecties van een zeeschelp, vangt dit beeld de essentie van visuele poëzie, waarbij elke tint een vers is, elke gradatie een gedicht.